Onbewoond eiland en avontuurlijke tochten

Er zijn ondertussen alweer zeven weken voorbij en ik heb het nog steeds erg naar mijn zin hier op Bali!

Op de universiteit gaat het goed. We hebben maar twee dagen in de week les maar ik merk dat ik me al redelijk kan redden in de Indonesische taal (Bahasa Indonesia). Als ik een Balinees begroet op straat in het Indonesisch vragen ze of je de taal spreekt. Vaak zeg ik dan ‘sedikit’ wat ‘een beetje’ betekent. Dat vinden ze dan geweldig en vragen daarna waar je vandaan komt en of je op Bali woont. Dit soort kleine gesprekjes zijn erg leuk en voer ik minimaal twee keer per dag.

Verder leren we op de universiteit natuurlijk leuke feitjes over de cultuur hier op Bali. Bijvoorbeeld dat vrouwen hier maar weinig te zeggen hebben. Een voorbeeld hiervan is de erfenis, die van man op man gaat. Als een man overlijdt erft een van zijn zonen alles, niet zijn vrouw. Maar als hij geen zoons heeft gaan alle bezittingen naar een neef of oom. Dit vond ik erg heftig om te horen, want ook de kinderen na de scheiding gaan niet naar de vrouw maar naar de man. Wel merk je dat hier ook de emancipatie in gang is gezet want veel vrouwen vragen tegenwoordig een contract tijdens het trouwen, zodat zij ook recht heeft op de erfenis na het overlijden van haar man. Het is leuk dat al onze teachers zo open zijn over de cultuur want je mag ze echt alles vragen en dat maakt dat de lessen heel interessant zijn. Nog even kort. Vorige week hebben we geleerd dat ze hier geloven dat de wereld bestaat uit materialistische voorwerpen maar ook onzichtbare dingen. Ze geloven dat wanneer je bijvoorbeeld een ongeluk hebt, je niet goed op hebt gelet maar daarnaast denken ze ook dat de spirits (geesten) van de weg je straffen omdat je iets verkeerd hebt gedaan. Deze spirits zijn overal en waken erover dat je geen dingen doet die niet mogen.

Op stage loopt alles op rolletjes. Nog steeds ben ik heel blij met mijn collega’s waar ik mee mag werken bij Sjaki-tari-us. We hebben vorige week overleg gehad met andere Nederlandse stagiaires van de andere locatie op Bali en zijn tot een gezamenlijk plan gekomen. We gaan een structuur ontwerpen voor in de thuissituatie die gelijk is aan die op school. We maken pictogrammen voor in de thuissituatie en gaan dat aan de hand van huisbezoeken introduceren bij de ouders. Dit doe ik samen met Lisanne. Wij zijn van mening dat we de teachers van Sjaki-tari-us dit zelf laten doen zodat ze dit ook kunnen als wij weer terug in Nederland zijn. Deze week hebben we de teachers het plan voorgelegd en ze waren enthousiast. Dit vond ik echt super om te horen, dat zij ook het nut inzien van een structuur voor in huis. Want als zij het niks zouden vinden, zou het niet werken. Het plan moet gedragen en overgebracht worden door de teachers. Lisanne en ik zijn blij dat we nu lekker aan de slag kunnen en gaan er iets moois van maken voor deze geweldige kinderen en teachers van Sjaki-tari-us!!

Zo dat was even het stukje waarin het werk dat ik hier doe op Bali naar voren komt. Natuurlijk doe ik ook leuke dingen in mijn vrije weekenden voor de ontspanning. Dat is natuurlijk heel belangrijk tussen het harde werken door. Dit weekend ben ik lekker thuis gebleven want het was even teveel van goede om elk weekend weg te gaan. Het weekend daarvoor ben ik naar Ubud geweest en het weekend daarvoor naar Lombok.

Drie weekenden geleden stond er de ‘stilte dag’ op de Balinese agenda. In het Balinees heet het Nyepi. De dag voor Nyepi is er een grote parade in elk dorp met muziek en dans. Hierbij dansen ze met een namaak figuur die de kwade geesten vertegenwoordigt over straat. Aan het eind verbranden ze deze en vanaf middennacht hoort iedereen binnenshuis en stil te zijn. Volgens de Balinezen vliegen er namelijk op Nyepi kwade geesten over het land en zijn ze van mening dat wanneer iedereen stil is en geen elektriciteit gebruikt, de geesten overvliegen zonder dat ze de Balinezen zien. Het schijnt heel indrukwekkend te zijn om daar bij te zijn. Toch heb ik ervoor gekozen om vrijdag naar Lombok te vertrekken. Dit is het eiland rechts naast Bali. Hier kon ik dan namelijk blijven van vrijdag tot dinsdag. Zo’n kans dat we zoveel dagen achter elkaar het eiland Lombok zouden kunnen verkennen zou niet snel een tweede keer komen. Uiteindelijk zijn we met zijn zessen vertrokken richting Lombok en vier van de groep bleven op Bali om Nyepi mee te maken.

Op vrijdag direct na de activiteiten op stage zijn we vertrokken naar Lombok. We zijn naar de haven op Bali gereden en hebben daar een ticket gekocht. Het idee was om dan eerst nog te eten en te stappen om vervolgens de nachtboot naar Lombok te pakken. Dit zou ons een overnachting schelen omdat we op de boot zouden slapen. De reis duurt namelijk 5-6 uur. Toen we na het stappen rond 2 uur middennacht naar de haven terugliepen zagen we dat wij niet de enige waren die dat idee hadden. Er stond een rij van ik denk wel 200 mensen voor de boot met hun scooter. Gelukkig hadden wij die middag al een ticket gekocht en dachten wij direct de boot op te kunnen. We hebben onze scooter gepakt, die al achter het hek stond, en reden zo naar de ingang van de boot. Langs al die 200 mensen. Maar de bewaking zei dat we er niet op mochten we moesten eerst achteraan in de rij aansluiten. We probeerden het nog een keer maar dat hielp niet dus zijn toen naar achteren gereden. Daar vroegen we halverwege de rij aan de mensen hoe lang ze al in de rij stonden… 3 uur!! Net toen we verder wilden rijden kregen we een telefoontje van twee van onze groep dat ze de boot op waren gereden. Dus wij zijn ook weer met zijn vieren richting de ingang gereden en mochten er opeens wel langs. Toen we onze scooters op de boot reden en parkeerden zagen we dat we net de laatsten waren die er nog op pasten. Wat een geluk weer!

Verder ging het slapen op de boot van geen meter, niet aan te raden dus. We lagen boven op het dek en koud dat het was! Uiteindelijk kwamen we met ongeveer 3 uur slaap aan op Lombok. We zijn gelijk door gereden naar het zuiden waarvan we wisten dat daar mooie stranden waren. Kuta Lombok, wat een mooie plek is dat! Witte stranden en helder blauwe zee denk je vaak alleen in folders te kunnen zien maar hier was het gewoon echt! We zijn hier een middag en avond gebleven en wilden meer van Lombok zien. We zijn verder gereden naar het zuid-westen en zijn daar op een bootje gestapt naar een bijna onbewoond eiland. Er zijn maar 3 dorpjes op dat eilandje en wij hadden een super mooi verblijf daar. De volgende dag zijn we gaan snorkelen. Dit heb ik als kind weleens gedaan maar was niet zo gecharmeerd van de vissen die daar zwommen. Dit keer vond ik het ook wel spannend maar ben gewoon de zee in gezwommen en heb er echt geen spijt van gehad. Wauw wat mooi die fel gekleurde visjes die onder je door zwemmen. Knal blauwe zeesterren tussen het koraal. Wat een bizar idee dat er gewoon een heel andere wereld is daar onder het zeeoppervlak. Ik heb hier heel erg van genoten en ga het zeker vaker doen!! De rest van de dagen zijn we rond gaan rijden op Lombok en hebben we gezien wat een andere cultuur dat eiland te bieden heeft. Het is namelijk een islamitisch eiland en Bali is hindoeïstisch dus je ziet meer mensen met hoofddoeken en minder tempels overal. De terugweg op de Ferry was het midden op de dag, ook niet echt aan te raden. Het was super heet op de boot en schaduwplekken waren al snel vergeven.
Toen we dinsdag weer terug kwamen in Singaraja voelde het echt als thuiskomen, heel warm. De mensen hier vroegen waar we geweest waren want ze hadden ons gemist. Dat was echt een prettig gevoel en op dat moment realiseerde ik me dat ik me hier thuis voel.

Het weekend erna zijn we naar Ubud geweest. We waren net terug van Lombok op dinsdagavond en vrijdagmorgen zouden Lisanne en ik weer naar Ubud vertrekken. Daar is ook de andere locatie van ons project waar we een kijkje hebben genomen. Later in de middag kwamen nog drie anderen van onze groep naar Ubud. We verbleven daar in een mooie homestay met zijn vijven op vrijdag. Zaterdag kwam er nog een van de groep richting Ubud. Ik vind Ubud een mooi plaatsje, het is een beetje toeristisch dus lekker druk maar wel heel gezellig. Op zaterdag hebben we in de ochtend een mountainbike tour gedaan. Dat was heel leuk om te doen! We zijn in de ochtend de berg op gebracht met een auto en hebben ontbeten bij een restaurantje daar met een prachtig uitzicht over de vulkaan en het meer. Daarvoor hadden we nog een stop gemaakt bij een koffiemakerij die ook luwak koffie maakt. Dit is koffie gemaakt van bonen die eerst door een dier zijn gegeten, daarna weer zijn uitgepoept en gemalen. Ik heb een slokje geproefd en vond het echt lekkere koffie. Toen we in de bergen hadden ontbeten zijn we met de mountainbike naar beneden gefietst. We hebben veel gezien tijdens de tocht, rijstvelden, een Balinese begraafplaats en een typisch Balinees huis. Uiteindelijk hebben we nog geluncht en zijn we terug gegaan naar de homestay. Het was echt een super mooie rit om te doen en we hebben weer een stuk Bali gezien. Het is en blijf een super mooi en kleurrijk land.
Als laatste hebben we in dat weekend op zondag een rafttocht gemaakt. Wat was dat gaaf! We zijn weer ergens de bergen in gereden, moesten daarna ongeveer 100.000 treden af om bij het water te komen maar het was het meer dan waard. We hebben veel stromingen gepakt en als een gek lopen roeien terwijl onze guide ons telkens ‘per ongeluk’ op een rots vast liet varen. Op een gegeven moment was het water zo rustig dat we daar mochten zwemmen en daarna trok hij ons zo weer het bootje op. We mochten halverwege zelfs nog van een rots af springen. Het was allemaal heel vet om te doen! Uiteindelijk ging de tocht veel te snel voor ons, we wilden nog wel even verder maar we moesten eruit om weer terug te gaan naar de auto. Wat een ervaring was dat, het water was heerlijk en de stroming was echt perfect, ik zou het zo nog een keer willen doen! En misschien doe ik dat ook wel… Ik vond het lekker om weer even een wat actiever weekend te hebben dan al die strand-lig-weekenden.

Voor de rest bevalt het leven hier mij erg goed! Ik realiseer me steeds meer hoe weinig de lokale bevolking eigenlijk bezit. Al hun geld gaat op aan de ceremonies die ze wel 100 keer in een jaar hebben. Ze hebben zo weinig maar zijn zo blij/gelukkig met wat ze hebben en dan realiseer je je pas hoe verwend je bent in Nederland. Verder zie je helaas dat het toerisme de cultuur van Bali erg beïnvloed. Veel Balinezen zien hoe ‘goed’ westerse mensen het hebben en worden ongelukkig over het feit dat zij dat niet hebben. Wel heb ik steeds meer momenten hier op Bali dat ik me realiseer wat een geluk ik heb om hier op Bali te mogen zijn en ook deel uit te mogen maken van de levens van de mensen hier.
Ook al mis ik de mensen uit mijn omgeving in Nederland zeker wel, ik ben blij dat ik hier nog ruim twee maanden mag genieten van wat er op mijn pad komt!