Het leventje op Bali
Door: Nardine Lukassen
Blijf op de hoogte en volg Nardine
19 Maart 2014 | Indonesië, Singaraja
Selamat Sore!
Wauw ik ben nog maar drie weken hier op Bali maar het voelt als veel langer. Ik ben al zo gewend aan het leventje hier, aan het scooter rijden, aan de verschillende winkeltjes of restaurants waar je je eten kunt kopen, de altijd vriendelijke mensen en de ceremonies waarvan ik er nu al vier van heb mee gemaakt.
Deze eerste twee weken hebben we zoveel gedaan. We hebben een van de eerste dagen al een tracking gedaan door de rijstvelden. Ik was nog niet gewend aan de hitte dus vond het best een zware tocht. We hebben wel heel veel gezien en wat hebben ze hier nog veel natuur! We hebben bijna 5 uur rondgelopen door alleen maar rijstvelden en stukken woud. Overal staan palmbomen en het is altijd groen! Ze hebben van dichtbij laten zien hoe ze hier de rijst telen en ook hoe ze hun eigen grond keurmerken. Dezelfde dag hebben we gezwommen in de hotsprings. Dit zijn drie warm waterbaden met zwavelwater, het was erg lekker om met mijn verbrande huid daar even in te dompelen. Hier kwamen voor de zoveelste keer meiden naar ons toe om te vertellen hoe ‘beautipull’ wij zijn. Een woord met een ‘p’ is nog best lastig voor de meeste Indonesische mensen. Dit is wel een heel raar gevoel want iedereen hier wil graag blank zijn en vinden de blanke mensen mooi en willen zelf blank zijn. Overal waar je zonnebrand zoekt of dagcrème vind je whitener.
Verder hebben we de eerste twee weken veel scholen bezocht en alle projecten van de medestudenten bekeken. Het is erg leuk om te zien waar iedereen zich mee bezig houdt tijdens het verblijf op Bali. We hebben ontzettend veel mensen ontmoet via Jannie en kunnen overal terecht als we vragen hebben of hulp ergens bij nodig hebben. Een dag zijn we naar het zuiden gereden en je kon al gelijk het verschil in mentaliteit merken. In het noorden (waar wij verblijven) wil iedereen je helpen bij alles. In het zuiden zijn er ook zeker mensen die je willen helpen maar wel voor geld. Ze helpen je ook zonder dat je dat wilt en vragen dan alsnog geld. Als je over het strand loopt word je om de 2 minuten gevraagd om iets te kopen of om gemasseerd te worden. Dit komt door de hoeveelheid toeristen die er komen, het is een verharding van de maatschappij. Dit vind ik erg jammer om te zien en hoop dat het in het noorden nog lang zo mag blijven.
Daarnaast hebben we al een introductie gehad op de universiteit waar we twee dagen les krijgen in Bahasa Indonesia (de Indonesische taal) en de cultuur. Ze zijn erg blij ons te mogen ontvangen en willen ons ook met van alles helpen. We hebben nu twee lessen gehad en de lessen bevallen mij zeker. De taal is voornamelijk woordjes leren en dan kun je jezelf al redelijk redden. We hebben een groep studenten ontmoet op de universiteit die allemaal goed Engels kunnen en ons bij alles kunnen helpen. Ze hebben bijvoorbeeld al geholpen bij het kopen van een gitaar of bij accessoires voor bij een laptop.
Het scooter rijden is weer een heel avontuur op zich. Ze hebben hier volgens mij geen echte regels in het verkeer behalve de stoplichten. Je ziet bijna allemaal scooters op de weg, en wat ze daar allemaal mee kunnen vervoeren is verbazingwekkend. Twee matrassen op een scooter heeft mij tot nu toe nog het meeste verbaasd of de hele gezinnen op één scooter. Vader zit voorop op de scooter met één kind tussen zijn benen, achterop zit moeder met een kind en soms zelfs een baby. Onvoorstelbaar hoe creatief ze hier zijn. Vorige week hebben Rynk en ik even meegedaan met deze creativiteit. Hij had een grote doos achterop de scooter. Het zag er goed uit en we leken helemaal in het plaatje te passen. Verder kun je gewoon inhalen wanneer jij denkt dat het past en als je denkt ook het past toch niet, ga je gewoon aan de andere kant er langs.
Helaas ben ik gisteren gevallen met mijn scooter. Ik had met Liset afgesproken met haar mee te gaan naar huis om te helpen. Ik was even vergeten (story of my life) dat ze al de eerste afslag links wonen. Dus ik moest hard remmen en tegelijkertijd wou ik de bocht nemen maar er lag allemaal grind. De achterkant van mijn scooter schoof weg en daar ging ik. Het ging gelukkig niet zo hard allemaal maar ik heb er wel flinke (schaaf)wonden aan over gehouden. Ik ben gelijk weer op mijn scooter gestapt en ben naar het huis van Liset gereden en daar hebben Liset en Dionne mijn wonden schoongemaakt. Wel handig om een verpleegkundige zoals Dionne in de groep te hebben.
Naast deze drukke weken hebben we ook al veel ceremonies meegemaakt. De eerste week hebben we al een sarong gekocht, deze moeten we bij elke ceremonie dragen. Daarbij hoort ook een sjaal die om je middel geknoopt dient te worden. Het blijft een heel bijzonder gebeuren zo’n ceremonie. Wij als Nederlanders mogen aan elke ceremonie meedoen. Tijdens een ceremonie krijg je een handje vol bloemen om te gebruiken tijdens het bidden. Je pakt dan een bloem eruit en houd tussen je vingertoppen en vouwt je handen samen voor je voorhoofd. Dit doen ze ongeveer vijf keer. Daarna komt er een van de mensen van de tempel langs met holy water en sprenkelt drie keer water over je hoofd, daarna drie keer in je hand waarna je dat opdrinkt. Als laatse krijg je nog drie keer een beetje water in je handpalmen en dit gooi je over je hoofd. Achter deze man loopt iemand met rijst die je op je voorhoofd, achter je oren en in je hals plakt. In het begin voelde dit vreemd maar nu gaat het steeds makkelijker.
Deze week hebben we voor het eerst ‘op straat’ gegeten. Langs alle straten staan kleine hutjes waar je eten kunt kopen of zelfs kunt eten. Daar staan dan van die kleine bankjes of tafeltjes waar je boor 0,50 euro een maaltijd kunt eten. En lekker dat het is! Gisteren heb ik er nasi goreng gegeten en dat was nog lekkerder dan in een restaurant. Ook al vraag ik ‘tidak pedas’ wat niet spicy betekend, soms is het nog flink spicy omdat ze overal rode peper in gebruiken.
Vorige week heb ik mijn eerste stagedag gehad bij Sjaki-tari-us samen met Lisanne. Wat een geweldig team hebben wij om mee samen te mogen werken. Ze willen alles van je weten en willen je overal bij helpen. Je ziet dat ze van hun werk houden en daar krijg je zelf ook energie van! In de morgen heb ik in een van de klassen meegekeken en het viel me op dat ze veel structuur gebruiken. Elke activiteit wordt gestart en afgesloten aan de hand van het benoemen van de activiteit, het gebaar erbij en of het start of eindigt. De kinderen hebben een flinke achterstand en vaak het syndroom van down of autisme. Lisanne en ik gaan werken aan de communicatie tussen de kinderen en ouders. Op dit moment is deze er namelijk niet. Veel van de kinderen praten niet of nauwelijks en kunnen dus niet zeggen wat ze wel/niet willen. Door middel van pictogrammen gaan we proberen de kinderen en de ouders een manier te geven om met elkaar te communiceren. Een geweldige uitdaging dacht ik zo!
Voor de rest bevalt het leventje mij hier prima en gaat het goed met mij. De temperatuur hier is heerlijk, de mentaliteit van de mensen hier is fantastisch en we hebben nog zoveel te ontdekken en te beleven hier. Tot nu toe hebben we veel ceremonies gehad maar de komende weekenden willen we wat meer weekendjes weg gaan en het eiland ontdekken.
Sampai jumpa (see you later)!
Wauw ik ben nog maar drie weken hier op Bali maar het voelt als veel langer. Ik ben al zo gewend aan het leventje hier, aan het scooter rijden, aan de verschillende winkeltjes of restaurants waar je je eten kunt kopen, de altijd vriendelijke mensen en de ceremonies waarvan ik er nu al vier van heb mee gemaakt.
Deze eerste twee weken hebben we zoveel gedaan. We hebben een van de eerste dagen al een tracking gedaan door de rijstvelden. Ik was nog niet gewend aan de hitte dus vond het best een zware tocht. We hebben wel heel veel gezien en wat hebben ze hier nog veel natuur! We hebben bijna 5 uur rondgelopen door alleen maar rijstvelden en stukken woud. Overal staan palmbomen en het is altijd groen! Ze hebben van dichtbij laten zien hoe ze hier de rijst telen en ook hoe ze hun eigen grond keurmerken. Dezelfde dag hebben we gezwommen in de hotsprings. Dit zijn drie warm waterbaden met zwavelwater, het was erg lekker om met mijn verbrande huid daar even in te dompelen. Hier kwamen voor de zoveelste keer meiden naar ons toe om te vertellen hoe ‘beautipull’ wij zijn. Een woord met een ‘p’ is nog best lastig voor de meeste Indonesische mensen. Dit is wel een heel raar gevoel want iedereen hier wil graag blank zijn en vinden de blanke mensen mooi en willen zelf blank zijn. Overal waar je zonnebrand zoekt of dagcrème vind je whitener.
Verder hebben we de eerste twee weken veel scholen bezocht en alle projecten van de medestudenten bekeken. Het is erg leuk om te zien waar iedereen zich mee bezig houdt tijdens het verblijf op Bali. We hebben ontzettend veel mensen ontmoet via Jannie en kunnen overal terecht als we vragen hebben of hulp ergens bij nodig hebben. Een dag zijn we naar het zuiden gereden en je kon al gelijk het verschil in mentaliteit merken. In het noorden (waar wij verblijven) wil iedereen je helpen bij alles. In het zuiden zijn er ook zeker mensen die je willen helpen maar wel voor geld. Ze helpen je ook zonder dat je dat wilt en vragen dan alsnog geld. Als je over het strand loopt word je om de 2 minuten gevraagd om iets te kopen of om gemasseerd te worden. Dit komt door de hoeveelheid toeristen die er komen, het is een verharding van de maatschappij. Dit vind ik erg jammer om te zien en hoop dat het in het noorden nog lang zo mag blijven.
Daarnaast hebben we al een introductie gehad op de universiteit waar we twee dagen les krijgen in Bahasa Indonesia (de Indonesische taal) en de cultuur. Ze zijn erg blij ons te mogen ontvangen en willen ons ook met van alles helpen. We hebben nu twee lessen gehad en de lessen bevallen mij zeker. De taal is voornamelijk woordjes leren en dan kun je jezelf al redelijk redden. We hebben een groep studenten ontmoet op de universiteit die allemaal goed Engels kunnen en ons bij alles kunnen helpen. Ze hebben bijvoorbeeld al geholpen bij het kopen van een gitaar of bij accessoires voor bij een laptop.
Het scooter rijden is weer een heel avontuur op zich. Ze hebben hier volgens mij geen echte regels in het verkeer behalve de stoplichten. Je ziet bijna allemaal scooters op de weg, en wat ze daar allemaal mee kunnen vervoeren is verbazingwekkend. Twee matrassen op een scooter heeft mij tot nu toe nog het meeste verbaasd of de hele gezinnen op één scooter. Vader zit voorop op de scooter met één kind tussen zijn benen, achterop zit moeder met een kind en soms zelfs een baby. Onvoorstelbaar hoe creatief ze hier zijn. Vorige week hebben Rynk en ik even meegedaan met deze creativiteit. Hij had een grote doos achterop de scooter. Het zag er goed uit en we leken helemaal in het plaatje te passen. Verder kun je gewoon inhalen wanneer jij denkt dat het past en als je denkt ook het past toch niet, ga je gewoon aan de andere kant er langs.
Helaas ben ik gisteren gevallen met mijn scooter. Ik had met Liset afgesproken met haar mee te gaan naar huis om te helpen. Ik was even vergeten (story of my life) dat ze al de eerste afslag links wonen. Dus ik moest hard remmen en tegelijkertijd wou ik de bocht nemen maar er lag allemaal grind. De achterkant van mijn scooter schoof weg en daar ging ik. Het ging gelukkig niet zo hard allemaal maar ik heb er wel flinke (schaaf)wonden aan over gehouden. Ik ben gelijk weer op mijn scooter gestapt en ben naar het huis van Liset gereden en daar hebben Liset en Dionne mijn wonden schoongemaakt. Wel handig om een verpleegkundige zoals Dionne in de groep te hebben.
Naast deze drukke weken hebben we ook al veel ceremonies meegemaakt. De eerste week hebben we al een sarong gekocht, deze moeten we bij elke ceremonie dragen. Daarbij hoort ook een sjaal die om je middel geknoopt dient te worden. Het blijft een heel bijzonder gebeuren zo’n ceremonie. Wij als Nederlanders mogen aan elke ceremonie meedoen. Tijdens een ceremonie krijg je een handje vol bloemen om te gebruiken tijdens het bidden. Je pakt dan een bloem eruit en houd tussen je vingertoppen en vouwt je handen samen voor je voorhoofd. Dit doen ze ongeveer vijf keer. Daarna komt er een van de mensen van de tempel langs met holy water en sprenkelt drie keer water over je hoofd, daarna drie keer in je hand waarna je dat opdrinkt. Als laatse krijg je nog drie keer een beetje water in je handpalmen en dit gooi je over je hoofd. Achter deze man loopt iemand met rijst die je op je voorhoofd, achter je oren en in je hals plakt. In het begin voelde dit vreemd maar nu gaat het steeds makkelijker.
Deze week hebben we voor het eerst ‘op straat’ gegeten. Langs alle straten staan kleine hutjes waar je eten kunt kopen of zelfs kunt eten. Daar staan dan van die kleine bankjes of tafeltjes waar je boor 0,50 euro een maaltijd kunt eten. En lekker dat het is! Gisteren heb ik er nasi goreng gegeten en dat was nog lekkerder dan in een restaurant. Ook al vraag ik ‘tidak pedas’ wat niet spicy betekend, soms is het nog flink spicy omdat ze overal rode peper in gebruiken.
Vorige week heb ik mijn eerste stagedag gehad bij Sjaki-tari-us samen met Lisanne. Wat een geweldig team hebben wij om mee samen te mogen werken. Ze willen alles van je weten en willen je overal bij helpen. Je ziet dat ze van hun werk houden en daar krijg je zelf ook energie van! In de morgen heb ik in een van de klassen meegekeken en het viel me op dat ze veel structuur gebruiken. Elke activiteit wordt gestart en afgesloten aan de hand van het benoemen van de activiteit, het gebaar erbij en of het start of eindigt. De kinderen hebben een flinke achterstand en vaak het syndroom van down of autisme. Lisanne en ik gaan werken aan de communicatie tussen de kinderen en ouders. Op dit moment is deze er namelijk niet. Veel van de kinderen praten niet of nauwelijks en kunnen dus niet zeggen wat ze wel/niet willen. Door middel van pictogrammen gaan we proberen de kinderen en de ouders een manier te geven om met elkaar te communiceren. Een geweldige uitdaging dacht ik zo!
Voor de rest bevalt het leventje mij hier prima en gaat het goed met mij. De temperatuur hier is heerlijk, de mentaliteit van de mensen hier is fantastisch en we hebben nog zoveel te ontdekken en te beleven hier. Tot nu toe hebben we veel ceremonies gehad maar de komende weekenden willen we wat meer weekendjes weg gaan en het eiland ontdekken.
Sampai jumpa (see you later)!
-
19 Maart 2014 - 09:21
Marlies:
Aaaaah het klinkt zo gaaf allemaal!! Geniet ervan meis, ik ben echt heel erg jaloers!! -
19 Maart 2014 - 09:21
Dirry:
Dank je wel dat we op deze manier mogen meegenieten van hoe bijzonder jij t daar hebt!
Wow, leuk en bijzonder!
Liefs,
Dirry -
19 Maart 2014 - 10:10
Nienke:
Wat mooi om te lezen! Het enthousiasme spat er vanaf!!! Fijn dat bij je het zo naar je zin hebt daar!
Geniet ervan! Ik ben nu al nieuwschierig naar je volgende verhaal!
Liefs Nienke xx -
19 Maart 2014 - 10:17
Charlotte:
Wauw meid! Super gaaf om te lezen.
Geniet er van en veel succes!
Xx Char -
19 Maart 2014 - 11:58
Marlou:
Wat klinkt dit superleuk!! Heel veel plezier en geniet ervan! :) -
19 Maart 2014 - 18:37
Rudy Schoneveld:
He meis,
Wat leuk allemaal!!
Super fijn dat je het naar je zin hebt,
geniet er lekker van en zorg ervoor dat je weer heel thuis komt!!
Die scooters zijn niet zo goed voor jou denk ik?? muahaha !
Hoop dat je nog veel leuke dingetjes mee gaat maken.
xx Ruudje -
20 Maart 2014 - 17:02
Sanne:
Super leuk om te lezen Nar! Wat een ervaringen :D Hopelijk heb je niet al teveel last meer van je been! Kijk nu al uit naar je volgende verslag :) Liefs Sanne -
20 Maart 2014 - 19:19
Oma Heijink:
Erg leuk jou berichtjes en wat een genieten. Kijk al weer uit naar het volgende verslag.ik mis je wel. Maar dat je het zo fijn hebt maakt alles weer goed. Morgen is Marjanne jarig, dan ben jij het middelpunt van het gesprek. Veel plezier met je studie, want daarvoor ben je daar toch? Liefs oma. -
20 Maart 2014 - 22:49
Marjanne:
He lieve nicht, wat beschrijf jij alles zo mooi. Ik zie het zo allemaal voor me. En dat je aan het genietenbent, dat kunnen we wel uit jouw enthousiste schrijven lezen.
Meisie geniet nog ff van alle dingen daar! En sterkte met je schaafwonden he? Kus van je tante uit lochem
-
23 Maart 2014 - 13:44
Mirjam:
hoi Nardine
Heel mooi dat je het naar de zin hebt. We hopen dat we nog meer van die leuke verslagen volgen.
veel plezier en succes daar.
groetjes Nico Mirjam en Claudia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
